Syfon to urządzenie do parzenia kawy, wykorzystujące podstawowe prawa fizyki, skonstruowane w 1930 roku. Jest jednym z bardziej skomplikowanych alternatywnych zaparzaczy ale zarazem najbardziej spektakularnym.
Syfon posiada dosyć złożoną budowę. Składa się w dwóch szklanych komór: dolnej o kulistym kształcie i górnej – w kształcie walca. Komory połączone są ze sobą materiałem uszczelniającym oraz filtrem zakończonym długą rurką sięgającą dna dolnej komory. Kolejnym elementem konstrukcji syfonu jest palnik umieszczony pod dolną komorą. Wszystkie elementy utrzymuje w odpowiedniej pozycji statyw. Zasada działania syfonu przedstawia się następująco: do dolnego naczynia wlewa się odpowiednią ilość wody (jeśli wlejemy gorącą wodę, czas przygotowania kawy zdecydowanie skróci się), umieszcza się w statywie i łączy z górną komorą, na dnie której znajduje się papierowy filtr. Palnik ogrzewa wodę w naczyniu a wzrost temperatury powoduje wzrost ciśnienia, które wypycha wodę przez szklaną rurkę do górnej komory. Po przelaniu się całej objętości wody, wsypujemy kawę i odczekujemy jedną, dwie minuty, aby kawa się zaparzyła. W tym czasie nie mieszamy kawy a jedynie, za pomocą drewnianej szpatułki, strącamy utrzymujące się na powierzchni wody drobinki kawy. Następnie wyłączamy i odstawiamy palnik. Spadek temperatury powoduje spadek ciśnienia w dolnej komorze i zasysanie przefiltrowanej kawy z górnej części syfonu. Uzyskany napar jest klarowny i o pełnym smaku a sam proces zaparzania kawy bardzo widowiskowy. Można bowiem odnieść wrażenie, że na krótką chwilę przenosimy się do laboratorium chemii i fizyki.